<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d10017817\x26blogName\x3dThe+consequences+of+life\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLACK\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://gnaihcecyoj.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_GB\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://gnaihcecyoj.blogspot.com/\x26vt\x3d-7148983500646854849', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Thursday, April 14, 2005

不,我好幸福

不,我應該覺得好幸福
我有我好朋友
有同我玩430 shuttle的朋友, 有一齊去講Dorian Gray 是非既朋友....

男人
何時對我來說變成了一個必需品
也許是忘了在何東在hku的日子
整整三年都沒有和我談情說愛的男人
但卻是我過得最幸福快樂的時光

男人
不是一個二元對立的遊戲
不是只有這個和那個之間的選擇
不是這個比那個糟所以要選那個
只是整個美麗森林裏面的兩棵爛樹而已
只是之前走得太近, 看不到其他樹而己


兩天之內狠狠地將所有關係都結束
原來才是幸福
孤身一人,當然會比對住棵死唔斷氣的爛樹又死放唔開另一棵爛樹幸福
我何時變得如此死蠢



我現在終於覺得幸福, 好幸福的


(呢一段自己都覺得寫得好mean...
不!!!
一句到尾, 總有原因, 每個人都抵死)



『練習
 
 說真的,想要飛翔的話,就要練習放手。
 老了以後,飛往天際之時,
 心就會越寬敞地放心離開。
 就讓我們在日常生活中一次、兩次,
 練習丟掉屬於自己的東西吧!
 因為,這東西其實原本並不屬於自己啊!』── 沈承炫

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

雖素昧平生+兩大洲相隔…這兩周 J 的怒、怨恍如歷歷在目。

呼,鬼神辟易,好猙獰。

my friend,本來無一物,何處惹塵埃?

10:34 am  
Blogger 太公 said...

係呀係呀~~
唔得呀唔得呀~~~
我惹左四條essays上身呀
所以變得咁鬼猙獰...

希望可以快快手手寫晒, 咁可以relax, 唔使wen住自己係間房度亂諗野...

1:39 am  
Anonymous Anonymous said...

讀三日書,頓覺言語無味,面目可憎。所以J有功課交就最好聽番D rumba o勒。

4:54 pm  
Blogger 太公 said...

好野呀首歌...
小女子就此謝過!

5:04 am  

Post a Comment

<< Home